Սիմոնյան Ալենի նման ոչնչությունը հերթական սկանդալային հայտարարությունն է, արել, որը կարելի է ասել չարժանացավ ուշադրության։ «Եթե ես գերի ընկնեմ, կամ ինքնաթիռում լինեմ, և հարց լինի Հայաստանի գոյության, խփեք այդ ինքնաթիռը՝ վայրկյան անգամ չմտածելով»-ասել է նա։

Պահքի երրորդ օրը աղոթքս նվիրում եմ մեր եղբայրներին և քույրերին։

Իր 4500 տարվա պատմության ընթացքում ավելի քան 300 խոշոր պատերազմներից հայկական բանակը 173 հերոսամարտ է վարել՝ ունենալով փառահեղ հաղթանակներ։ Աշխարհի պատմության մեջ իրենց հաղթանակներով հայկական բանակի հետ մրցել կարող են 2-3 այլ հնագույն պետություններ։

Այժմ ժողովրդի կողմից վարկանիշավորված անունները` որպես քաղաքական դերակատարներ, խոսում է այն մասին, որ հայ հասարակության մեծամասնությունը էմոցիաների հասարակություն է և ոչ թե գաղափարների, ռազմավարական տեսիլքի։

Իմ մանկության ու պատանեկության տարիներին խաղաղություն բառը շատ հանգիստ բառ էր, ինչպես՝ օր, տարի, երկինք, բնություն բառերը։ Պատերազմից մինչև խաղաղություն էնքա՜ն միջանկյալ բառ կար, որ կարելի էր մի ամբողջ բառարան լցնել։ Դրանք, ընդհանրապես, տարբեր էջերում էին՝ իրարից շատ հեռու, իսկ Տոլստոյի վեպը պարզապես գեղարվեստական գրականություն էր՝ սիրուն օքսիմորոն։ Մենք պատերազմի արձագանքը տեսնում էինք մեր ծնողների աչքերում, բայց դա հեռավոր էպոսի նման մի բան էր մեր համար՝ իր հերոսներով, առասպելական ճակատամարտերով, չար ու բարիով...

Ասում են, որ 1985 թվականին Արևմուտքի ջանքերով և Գորբաչով Միխայիլի ձեռամբ մեկնարկեց ԽՍՀՄ-ի հեգեմոնիայի փլուզումը:

Կապիտուլյանտների խմբակից (ՔՊ) մի պատգամավորուհի , Աժ ամբիոնից, խոսելով ընդդիմադիրների հրապարակային բանավեճից, ինքն իրեն հարց է տալիս. «կարո՞ղ ենք արդյոք անուղղակի ենթադրել, որ նրանք ավելի շատ համախոհ են իշխանությունների հետ» ու ինքն էլ պատասխանում է «այո»:

Ապրելով Հայաստանում՝ երբեք չի կարելի մոռանալ, որ ապրում ես Հայաստանում: Այսպես սիրում էր կատակել իմ երեց գործընկերներից մեկը: Նա նաև հավելում էր, որ եթե հանկարծ որևէ պահի «մոռանաս» դա, ապա հաջորդ իսկ վայրկյանին դա քեզ կհիշեցնեն: Կարևոր չէ՝ ինչպես, բայց կհիշեցնեն:

Վախ մի՛ ունեցիր: Վախը վատ բան է. «Կատարյալ Սերը, դուրս է վանում վախը»: Վախի համար տեղ չկա այն սրտի մեջ, ուր Ես եմ բնակվում: Վախը փչացնում է հույսը:

Անկեալ առաջի Քո, բարերար եւ բազումողո՛րմ Աստուած, աղաչեմք ամենայն սրտիւք մերովք եւ խնդրեմք զգթութիւն ի Քէն, որպէս խոստացար ծառայից Քոց եւ ասացեր. «Զամենայն, զոր ինչ խնդրիցէք հաւատով յանուն Որդւոյ ի Հօրէ, տացի ձեզ»: